ourhaji.blog.ir

سلام...هر کدوم از دوستان که مایله پسورد اینجا رو داشته باشه و این وب رو آپ کنه لطفا ادامه ی مطلب رو بخونه.

اولین پستی که تو این وبلاگ ثبت شده متعلق به 16 بهمن سال 92 هستش.
و اگه دقت کنید پستای زیادی اون روز و روز بعدش و روزهای بعدش هم ثبت شده.
و اگه باز هم دقت کنید نویسنده ی همه ی پست ها ویزیتورای وب حاجی هستن.
فکر احداث این وبلاگ مال عروس کوشولو و همسرشون آقا مرتضی بود. که به نظرم طلایی ترین زوج این مجازی خانه هستن.
یه شبه برای همه ی ویزیتورای حاجی این کامنت رو گذاشتن:
"سلام
آبجی میخوایم حاجی رو بخندونیم
بیاید اینجا و براش پست بذارید اسمتونم بنویسید
www.our-haji.blogfa.com
رمز haji

به دوستان هم اطلاع دهید."
در واقع این وبلاگ ساخته شد تا حاجی رو بخندونه...
و شاید یه جورایی محبت هاش جبران بشه...
تا مدتی هم خیلی خوب کارشو انجام می داد..
خیلی خوب پیش رفت اما الان همه ی ما یه جورایی درگیر زندگی شخصیه خودمون شدیم و شاید هم تا اونجا که می تونستیم کار کردیم و دیگه چیزی به ذهنمون نمی رسه که خلاقیت خاصی توش باشه.
عروس کوشولو و همسرشون منتظر نی نی کوچولوشون هستن تا دوره ی جدید زندگیشون شروع بشه.
استاتیستیک که نمی دونم کجا رفت و کی رفت...
رمیصا بانو یه گوشه ی خلوت ازین مجازی خانه رو پیدا کرده و اونجا در سکوت می نویسه.
داداش سهیل ازدواج کرده و مدتیه خبری ازش نیست.
فیروزه ای  مهلبون که همیشه با خوابایی که می دید ما رو می خندوند دلش هوای کربلا کرده.
خانوم مهندس خیلی کم نت میاد و دیگه واقعا داره مدرکشو می گیره.
خاکستری خبیث کبیر که من نمیشناسمش...
نگین بانو که این روزا درگیر مصابحه اش شده و بیشتر ترجیح می ده سکوت کنه.
ماریای آبی که الان ازدواج کردن و با همسرشون دنبال خونه می گردن.
خانوم x که متاسفانه افتخار شناختن ایشون رو هم نداشتم.
مژگان بانو..مریم گلی، ادمین عزیز و خیلی های دیگه یا کلا رفتن ..یا هنوز هم هستن...خاموش یا روشن...
اما غرض از این همه صغری کبری چیدن  اینه که می خوام چراغ این وب بازم روشن بمونه...
منتها از ما دیگه گذشته...
از دوستان جدید که ویزیتور حاجی هستن اگه کسی مایله رمز اینجا رو داشته باشه اینجا یه کامنت بزاره با آدرس تقدیمش می کنم.
آپ کردن اینجا هم دو تا قانون بیشتر نداره..
یکی همون که عروس کوشولو گفته...
دومیش رو هم خصوصی براتون می زارم..
همین..
شاد باشید.